RAINBOW TRAVELLERS

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΙΚΟΝΕΣ, Τεύχος 8, Οκτώβριος 1997, σελίδες 138-144.

Νοτε : Εδώ είναι το κείμενο που συνοδεύει τις εικόνες που δημοσιεύτηκαν.

Όλες άρθρο θα το ΔΕΙΣ στο PHOTOS / 1997 Paiko Eyropean – EIKONES.

RAINBOW TRAVELLERS

Νέο-χίπις στα περίχωρα του Κιλκίς.

Μέρες αγάπης, γιορτής και λουλουδιών – σε λίγο και στην πόλη σας.

Στην εποχή της λεγόμενης κυβερνοψυχεδέλειας οι νεο-χίπις είναι φαντεζί, έχουν laptop, ακούνε συνθετική trance από την Γκόα και οδηγούν 4x4. Υπάρχουν όμως και κάποιοι προσκολλημένοι στις παραδόσεις.

Η ομάδα Rainbow, ένα κοινόβιο ταξιδευτών, γυρίζει τον κόσμο από το 1972 χωρίς διακοπή. Τον Αύγουστο πέρασαν και από την Ελλάδα.

Τα παιδιά των παιδιών των λουλουδιών, γαληνεμένα ζουν σε έναν κόσμο, που τα συνομήλικα τους γνωρίζουν μόνο από VR. Ιερά τέρατα της ψυχεδέλειας και σεβάσμιες μορφές του χιπισμού, οι εμπνευστές της κοινοβιακής ομάδας Rainbow ταξιδεύουν ασταμάτητα από το 72. Έφτασαν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, έφτασαν στα όρια της συνείδησης, έζησαν τον κόσμο όπως ακριβώς τον ήθελαν.

Οι χίπις υπάρχουν ακόμη. Για δυο εβδομάδες του Αυγούστου, τρεις χιλιάδες χαμογελαστά παιδιά συγκεντρώθηκαν στη Γουμένισσα, σ' ένα ξέφωτο στο οροπέδιο του Πάικου, λίγα χιλιόμετρά από τη Θεσσαλονίκη. Τροχόσπιτα, σκηνές και καραβάνι. Εικόνες '70s. Ατμόσφαιρα flower power και «κάντε έρωτα, όχι πόλεμο». Μια ανορθογραφία στην εποχή του World Wide Web και του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος. Μια απρόσμενη νίκη του χαλαρού ηδονισμού επί της χρησιμοθηρίας. Το 1972 στην Αμερική, σχηματίστηκε το πρώτο κοινόβιο ταξιδευτών, με τον αρμόζοντα ψυχεδελικό τίτλο Rainbow και άρχισε την αδιάκοπη περιπλάνηση του στα States. Κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα, μια και περίπου εκείνη την εποχή τα παιδιά των λουλουδιών είχαν ήδη αρχίσει να μαραίνονται. Τα μουσικά είδωλα περνούσαν το ένα μετά το άλλο στην αθανασία μέσω overdose ή στην εμπορική εκμετάλλευση του μύθου τους μέσω ατζέντηδων. Το Μπέρκλεϊ, το Γουντστοκ, ο Μάης του '68, οι πορείες για το Βιετνάμ ήταν λίγα μόλις χρόνια πίσω αλλά ήδη έμοιαζαν μακρινό παρελθόν. Οι Rainbow Travellers όμως προτίμησαν να αποδείξουν στον εαυτό τους ότι ο εναλλακτικός τρόπος ζωής που οι χίπις είχαν ευαγγελιστεί παρέμενε alive and kicking. Είναι μια έκπληξη, αλλά, καθώς τα χρόνια περνούσαν, αυτοί που όχι μόνο τους έβλεπαν με συμπάθεια αλλά και τους ακολουθούσαν γίνονταν ολοένα και περισσότεροι, μέχρι που το '82 η φήμη της μεγάλης τους οικογένειας φτάνει έως την Ευρώπη, αποδεικνύοντας ότι —όπως ο καπιταλισμός, έτσι και— ο χιπισμός, αν δεν επεκταθεί, σβήνει. Οι ταξιδευτές του Ουράνιου Τόξου έγιναν, χωρίς να το επιδιώξουν ή και καλά καλά να το καταλάβουν, οι ψυχεδελικοί δερβίσηδες μιας περιδίνησης ανά την υδρόγειο.

Στα μέσα του Αυγούστου έκαναν στάση στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Επρόκειτο για τη μία από τις δύο μεγάλες οικουμενικές συγκεντρώσεις που οργανώνουν κάθε χρόνο. Οι κάτοικοι των γύρω από το Πάικο χωριών, στην αρχή, τους είδαν με τη συνηθισμένη καχυποψία. Ύστερα τους συνήθισαν. Στο τέλος τους παρακαλούσαν να μείνουν κι άλλο, αφού οι περίεργοι ταξιδιώτες είχαν φέρει ζωντάνια στην περιοχή και κίνηση στα μαγαζιά. Οι αστυνομικοί τους «επισκέφθηκαν» δυο φορές μέχρι να βεβαιωθούν ότι τίποτε εκεί δεν τους αφορούσε και ο τοπικός διοικητής —μετεξέλιξη του θρυλικού «ενωμοτάρχη»— να στείλει αναφορά στη Θεσσαλονίκη ότι δεν χρειάζεται επέμβαση της αστυνομίας. Οι δημοσιογράφοι δεν ήταν καλοδεχούμενοι, όπως και όσοι δεν ήταν διατεθειμένοι να αφήσουν πίσω στον πολιτισμένο κόσμο τις προκαταλήψεις τους. Για τους υπόλοιπους, ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Ο καταυλισμός των νεοχίπις στη Γουμένισσα είναι οργανωμένος, αλλά όχι με ψυχαναγκαστικό τρόπο. Όλα τα προβλήματα λύνονται με συζήτηση, δεν υπάρχουν απόλυτοι νόμοι, δεν υπάρχει πλειοψηφία, όλοι είναι εξίσου υπεύθυνοι για τη λειτουργία του μικρόκοσμου τους. Όλοι γνωρίζουν τον προϋπολογισμό, τα έξοδα και τα έσοδα — συνήθως δωρεές από καλούς φίλους. Αποφασίζουν μαζί, μαγειρεύουν, τρώνε, δουλεύουν και μαθαίνουν τέχνες μαζί, ανακυκλώνουν μαζί, διασκεδάζουν μαζί. Τα βράδια γύρω από τη φωτιά στήνουν παρεΐστικες τελετουργίες. Τα μουσικά όργανα —κρουστά, φλάουτα και ντιτζεριντού— συμβατικά. Οι εθισμένοι στο ηλεκτρικό trance γκοάτες υψώνουν το φρύδι με συγκατάβαση. Οι νεοχίπις δείχνουν να απολαμβάνουν ό,τι οι υπόλοιποι θεωρούν αναχρονισμό, ζουν τη ζωή τους με τον ήλιο και τα άστρα για ρολόι και είναι πολύ καλά προσαρμοσμένοι στον κόσμο τους. Στις τάξεις τους συναντώνται σεβάσμιες μορφές του χιπισμού και ιερά τέρατα της ψυχεδέλειας που ταξιδεύουν συνεχώς πάνω από δυο δεκαετίες, με νέους πιστούς που διαρκώς πληθαίνουν. Κάθε σταθμός στην περιοδεία τους και μια νέα μικρή ζωή. Άλλες εικόνες, άλλα όνειρα, άλλος ουρανός, η αρμονική συνύπαρξη όμως πάντοτε παρούσα ως αίτημα. Οι μέρες της αγάπης, της γιορτής και των λουλουδιών δεν έχουν περάσει, όπως δεν έχουν χαθεί και τα λαχούρια, οι καμπάνες, τα χαϊμαλιά και οι κιθάρες. Όταν φεύγουν από τα μέρη στα οποία κατασκήνωσαν, δεν αφήνουν πίσω τους ίχνη εισβολής. Πιστεύουν στην οικολογική λειτουργικότητα από ιδεολογία και η Ανακύκλωση είναι μία από τις θεότητες που λατρεύουν κατά τις εβδομάδες των μεγάλων συγκεντρώσεων τους. Παρότι ιδεολόγοι ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής, δεν περιφρονούν τις δυνατότητες επικοινωνίας που τους παρέχει το Ίντερνετ. Μια ομάδα από αυτούς —την οποία θα ήταν ιδεολογικά άτοπο να αποκαλέσει κανείς «ηγετική»— συλλέγει πληροφορίες και εξετάζει κατά πόσον οι προδιαγραφές του μέρους που θα φιλοξενήσει την επόμενη μεγάλη συγκέντρωση τους ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους. Τα ραντεβού τους οικουμενικά, οι προθέσεις τους αγαθές, αλλά λίγη προνοητικότητα δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Η επόμενη συγκέντρωση τους είναι για τον Νοέμβριο στο Ισραήλ και η πρόσκληση απευθύνεται, ακόμα μία φορά, προς όλους τους θετικούς ανθρώπους του πλανήτη.

Γιάννης Φιλίππου